تو بسی ز اندیشه برتر بوده ای
هر چه فرمان است خود فرموده ای
زان به تاریکی گذاری بنده را
تا ببیند آن رخ تابنده را
گر کسی را از تودردی شد نصیب
هم سرانجامش تو گردیدی طبیب
هر که مسکین وپریشان تو بود
خود نمی دانست و مهمان تو بود
ناتوانی زان دهی بر تندرست
تا بداند کانچه دارد زان توست
زان به درها بردی این درویش را
تا که بشناسد خدای خویش را
اندرین پستی, قضایم زان فکند
تا تو را جویم تو را خوانم بلند
ابیات خوبی از پروین