نردبان این جهان
نردبــــان این جهان ما و منی ست عاقبت ایــــن نــردبان افتــــادنی ست
لاجرم هر کس کــه بالاتر نشست استخوانش سخت تر خواهد شکست
شعر از مولانا
معنای این شعر این است که ما و منی این جهان را به شکل نردبان تشکیل می دهند و ما و منی که تشکیل شده است در نهایت با مرگ شکسته می شود و سقوط می کند و هر کس پر باشد از منیت ها و مقام های دنیایی و خالی از مقام های خدایی (یعنی خالی از هر چه انسان را به خدا نزدیکتر می کند) برای او مرگ و دنیای بعد از آن مانند سقوط است ، نردبانی که هر چه از آن بالاتر برویم سخت تر می افتیم و بالا و بالا تر رفتن از آن شوکت ها و مقام ها بالای دنیایی به معنی سقوط بدتر و سخت تر ماست، و آنان که به خدا و مقامات الهی نزدیکترند از نردبان منیت سقوط نمی کنند و شکوه و مقامات بالای الهی نصیب آنهاست.